Reizen door het landschap en op bezoek bij de burgemeester

Onderweg glijdt een fantastisch landschap aan me voorbij.  Heel veel mensen lopen langs de weg. Ik denk veel blijdschap af te lezen op de gezichten. Heel veel kinderen ook vanaf 6 tot ongeveer 14 jaar. Velen in een zwart/wit uniform met een boekentas op de rug. Goed om te weten dat zoveel kinderen naar school gaan. Carlos geeft aan dat kinderen soms vele kilometers lopen naar school. Elk dorp dat we tegen komen kent een samenscholing van mensen. Het leven speelt zich hier af op straat. Iedereen is in beweging er er gebeurt heel veel. Een lekkernij dat je onderweg kunt kopen zijn gebrande cashewnoten. Ze hangen her en der in plastic zakjes aan de bomen. We halen een zakje voor 200 meticai, omgerekend 3 euro. Tegen 13.00 komen we aan in Xai-xai en belanden in een KFC. Ik had er nog nooit gegeten, eigelijk uit principe.  Maar veel anders is er niet en het smaakt oké. Later verteld Carlos me dat ze hier geen Mac kennen. We vervolgen onze weg en ik merk dat het rustiger is langs en op de weg. Juan trapt de Toyota lekker door en we zijn om 3 uur op plaats van bestemming. Daar zouden we nog een aantal mensen ontmoeten waaronder iemand van AIAS. Na 10 minuten komt hij aanrijden en bereid me voorzichtig voor op een bezoek aan de burgemeester.  We lopen naar het stadhuis en ik merk dat ik gezien wordt als iets bijzonders. Ik mag graag mensen kijken maar dat gaat niet als je steeds bekeken wordt. Bij het stadhuis is het wachten tot de burgemeester ons kan ontvangen. Eenmaal binnen is er een formeel sfeertje maar niet afstandelijk. Iedereen steld zich voor en alles in het Portugees. Ik stel me voor en het engels maar de mam kent geen engels. Het geheel duurt een half uur en ik heb maar weinig meegekregen. Wel weet ik dat de zuivering in slechte staat is en dat de waterstand te laag is. Dit betekend dat er nog 7 m3/h aan water wordt gemaakt. De burgemeester hoopt dat we met een voorstel kunnen komen die leidt tot verbetering en zegt ons alle mogelijke steun toe.