een lange nacht

Het liep al tegen half 5 en ik had erg behoefte voor het donker onderdak te zijn. Het advies van velen zoals je weet. Tot mijn verbazing ging de hele delegatie mee om de accommodatie te beoordelen. Met 7 man en een jonge meid gingen we op weg naar het appartementencomplex. Ik dacht dat Carlos al een reservering had gemaakt en hij  leek ook overdondert omdat we op advies van de plantmanager (!) naar een bekend onderdak gingen. Met 7 kerels bekeken we alle kamers. Ik voelde me ongemakkelijk en vond het ongepast dat iedereen moest weten waar Carlos en ik kwamen te slapen. De kamers waren oké en aangezien het laat en donker was ging ik akkoord met de accommodatie en had geen behoefte een volgend complex te bekijken. Snel iedereen de deur uitwerken en even tijd voor mezelf. Daarna eten en vroeg naar de kamer. Dat was mijn idee van de avond. Hoe anders kan het hier lopen. Voordat ik de nodige plichtplegingen zat was waren we zeker 30 minuten verder. Alles gaat in het Portugees en ik begrijp er erg weinig van alleen dat ze veel lol hebben. Met de koffers in de hand vragen we hoe laat we kunnen eten maar dat blijkt een vergissing. Ze hadden niet op gasten gerekend en daarom geen inkopen gedaan. Maar morgen kunnen we zeker terugkomen. Daar sta je dan, te twijfelen of het andere onderkomen nog een optie is, 2 tot 3 fruitrepen naar binnen werken of toch maar het stadje in. Ik kies voor het laatste. We spreken af om 7 uur vertrekken en de chauffeur komt ons ophalen. De poortwachter doet het grote hek open en Juan draait de bolide de grote weg op. Overal zijn nog mensen bezig. Ik voel me ook nu niet onveilig ondanks de enorme hoeveelheid bewaking die je de hele dag door ziet. Dit bestaat uit vaak corrupte politie en leger met soms zware bewapening en bij elk hek staat bewaking. En overal mensen die je nakijken. Ik blijf me voorhouden dat ik de enige blanke ben en dus iets bijzonders. Toch voel ik urgentie om contact met vreemden kort te houden. We komen in de stad vrij gemakkelijk uit bij een eenvoudig cafetaria met een enorme bar en 2 tafeltjes met plastic stoeltjes. Het in er goed. We doen de bestelling met iets van kip en een lokaal bier. Erg goed bier. We komen aan de klets en voordat we erg in hebben zijn we bijna een uur verder en nog geen eten. Even later komt de kok dan toch aan met 2 borden met meer dan een halve kip en patat. Verrukkelijk. De kip is goed gegrild en de patat is zelf gemaakt. Na het eten brengt Juan ons terug en wensen elkaar een goede nacht. Binnen probeer ik op allerlei manier verbinding te maken maar het lukt niet. Alleen de smartphone geeft een beetje thuis en het verhaal van gisteren is hierop uitgetikt. Nu is de verbinding iets beter door de aanschaf van was megabytes en kan ik verhaal doen vanaf de laptop. Ik kan moeilijk in slaap komen door alle indrukken hier fijne reacties van allen en wordt vaak wakker. Veel twijfels er over hoe de mug te bestrijden. Vooraf werd gevraagd of ze de kamer moesten prayen. Die was de kamer ervoor ook gedaan en je komt dan in een kamer die stinkt naar een combinatie van benzine en thinner. Geen wonder dat daar geen mug in verblijft. Absoluut niet nog eens, ik gebruik wel een klamboe. Helaas blijkt dit niet eenvoudig omdat er geen bevestiging aanwezig is. Dan maar de airco. 's morgens vroeg ben ik voor de wekker wakker en ga voor het ontbijt. Ik bedenk nog of ik me moet douchen en controleer of er water is. Dit gaat bij toerbuurt (zoals ik nu weet) en de emmer water bij het toilet met het bekertje herinnert me hieraan. Het ontbijt is summier maar oké.