Goed gezelschap en een vervolg van de reis.

Er is nog een aardigheidje te vertellen over de vliegreis. Een aantal dagen van tevoren werd ik geïnformeerd dat er nog iemand mee ging op dezelfde reis voor een missie naar Mozambique. Een zekere Rob. Ik had zijn nummer maar heb uiteindelijk niet gebeld om te voorkomen dat ik verzande in allerlei plichtplegingen gedurende de reis. Hij belde ook niet dus zal hij hetzelfde hebben gedacht. Toch blijf je uitkijken naar zo'n persoon. Zoeken naar Hollandse kaaskoppen met een donkerrood paspoort. Ik heb hem niet gevonden. Zoals ik aangaf liet de taxi op zich wachten en het gevoel bekroop me dat ze zonder mij naar het hotel waren gegaan. Rob had toch zeker de goede afslag genomen. Dit bleek niet het geval. Omdat hij pas een week eerder wist van de missie moest hij de lange rij volgen voor een visum. Buiten en achter de douane was het voor Paola de taxi en mij de vraag waar Rob was. Dat mannetje in het gele hesje (die me zo goed had geholpen). Had hem binnen 3 minuten opgespoord. We wisten dus dat hij in vliegtuig zat en we moesten nog even wachten dus. In tussentijd kom ik even 10.000 metical pinnen. Na zo'n 20 minuten kwam Rob door de douane. Zelfde verhaal en zelfde problemen. Alleen was zijn mannetje was standvastiger. In het hotel ontmoeten je Joep. Ons aanspreekpunt van AIAS. Ook Carlos mijn tolk en compaan tref ik daar voor het eerst. Hij wil alleen heel graag weg naar zijn vriendin  ze woont in Paputo en hij in op 2 uur vliegen van Maputo. Het is wel te begrijpen dat hij weg wil. We besluiten om snel in te checken en iets te gaan drinken in de stad. Helaas is de eerste en tweede keus gesloten en raken we toch een eind van het hotel. Bij de derde is het raak. Met electronisch live muziek nemen we met zijn drieën ons eerste biertje. Na het tweede biertje geeft Joep aan toch wel graag naar huis te gaan en laat ons achter om te eten. We moeten hem bellen als we weg willen. Hij zorgt dan voor een taxi. Samen praten we verder over onze eigen missie en verhaal. Het is goed gezelschap in een vreemd land. Taxi paolo brengt ons naar het hotel en dat is goed. De volgende ochtend begint vroeg. Om half 8 present voor bezoek aan kantoor van AIAS. Er volg een korte introductie en briefing van mijn missie. Daarna gaan Carlos en ik naar onze taxi voor de komende weken. Het is een knots van een 4-wieldrive Toyota met gesloten laadbak. Ik zit voorin (aan de linkerzijde zonder stuur). Onze chauffeur heet Juan. Een boom van een vent maar broodmager. Heel bedeesd en ik denk niet gek te krijgen. Heel beheerst loodst hij ons door de chaos van Maputo. Eerst tanken en dan zetten we koers naar het noorden. We rijden langs ellenlange straten van grote armoede en heel veel mensen. Ik krijg er geen goed gevoel bij. Na ongeveer een half uur rijden laten we de stad achter ons. We komen meer in open terrein en Mozambique is een fantastisch land. Het is erg groen en veel bomen. Van bananen, kokosnoten en sinaasapppelen. Carlos verteld me dat er veel rietsuiker wordt verbouwd. Ook verteld hij over de rijkdommen in zijn land als kolen en gas. Maar ook edelstenen en zeldzame metalen. Alles wordt verpatst en hij ergert zich eraan.